Annem

-

Bugün bir ana gördüm sokakta, yanında oğlu.. Ana çökmüş, oğlu taze.. Ana kendinden utanır, nefesinin yetmediği bedenine içerler, kendi başına olsa belki o kadar umursamaz ama tazesi yanında oflanıp duruyor yamacında..  Ne diye kaldın ki nefes nefese, suratı yeşermiş..

Biz unutuyoruz, biz bilmiyoruz, anamız dediğimiz, Ayşe,  Fatma.. Ana olmaktan öte bir insan bir varlık bu yaşamda.. Tutundukları, öfkelendikleri, yaptıkları, yapamadıklarıyla bir varlık yanı başımızda, bir can. Annem sadece annem değil, babam sadece babam değil.. Birer yolcu bu yaşamda.. Hataları ve doğrularıyla..

Gözüm sulandı o anda.. kendi kabullenemediğim yıllarıma.. Annem, bana can veren, benim canım, benden öte, bir birey, bir insan, bir kul, bir gelen, bir gidecek olan..

Annem, ben...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ayrılıktan Birliğe...

-
Kalbim, kalbimi duyuyorum. Kalbim dinginlikle atıyor. Kalbim bana daha yakın, daha büyük, daha canlı. Kalbim sıcak.. Kaifi anlattı. İnsan eksik hisseder, buraya gelmen de, bu tip çalışmalara katılman da bir şey aradığını gösteriyor.. Eksik hissediyorsun… Eksiklik hissetmen bütünlüğü bilmenden gelir dedi. Bütünlüğü bilen eksikliği hisseder. Ne güzel bir ifade değil mi? Bütünlüğe kaynak dedi.. Bütünden uzaklaşan korku hisseder. Korku kendisini öfkeyle ifade eder. Öfke gürler, patlar, yakar, yıkar, yerini üzüntüye bırakır. Ama biz üzülmeyi bilmiyoruz. Bize korku ve öfke çok iyi öğretildi. Korkuyla kararlar alıyoruz, korkuya göre adımlar atıyoruz. Şu olmasın korkusundan buna, bu olmasın korkusunda öbürüne sarılıyoruz. Bu bitmeyen döngüde mutsuzluğa sarılıp zihnimizin karanlık dehlizlerinde elimizde giderek azalan yaşam enerjisinin kaynağını arıyoruz. Neşeye ve hazza bakınıyoruz. Anlık uyutanlara sarılıp tam bulduk derken kokusuyla tadı birbirine uymayan yemekler gibi h
Devamı

Çiğ Tepki, Süreç ve Pratik

-
Aslında biliyordum süreçlerde iyi olmadığımı, ama o sırada bunu değişimi sevmek diye tanımlıyordum. Herşeye çeşitli bakma açıları var değil mi J benim köklenememe halim iş hayatında değişime açıklık, sanırım bir de sonuç odaklılık diye övülüyordu. Hatırlıyorum iş görüşmelerinde en önemli meziyetim gibi anlatırdım bunu. İş bitiriciyim diye.. Hep aynı sürelerde çalıştığım işler, içinde olduğum ilişkiler.. Ortalama 2.5 yıl civarı süren bir döngü. Böyle döngülerimiz var değil mi, herkeste birşeyler çıkıyor. Kiminin ki de aşırı uzun, bana göre tabi.. J Şimdi bu döngülere bakış açım biraz değişti, aslında döngüler benim çiğ halim, çiğ tepkilerimin yansıma hali gibi. Farkındalık getirmediğimde, kendimi izlemediğimde, çok tetiklenip çok yükseldiğimde çiğ tepkim ortaya çıkıyor. Benimki; 'tamam canım ben almıyım' şeklinde hemen kaçmaya yönelen, kendini kapatan bir tepki.. Kırılmaktan, acı çekmekten acayip korkan, bunun yerine soğumayı tercih eden bir yapım var.
Devamı

Bir gün..

-
Şimdi sen bana bu iş olmaz mı diyorsun? Bu mu yani? Böyle mi yani? Bu kadar kolay mı yaa???... Bir an kendine geldi, yolda yürüyor, bir adım öteki adıma ilerliyor ancak hangi alemde biri ötekini geçiyor belli değil. -Neden ben böyle şeyler düşünüyorum ya manyak mıyım? Manyağım galiba, herşey yolunda giderken böyle şeyler düşünmek de nesi? Boşu boşuna olumsuz şeylere odaklanıyorum Hay Allahım.. Alev aklın başına gelmiyor, yaşadığına odaklan, ne güzel birşey yaşıyorsun.. Sahi biter mi birgün? Bırakır mı beni.. Ay bak yine aynı yerdesin, sus kızım!.…   Onca kitap okudun onca bilmem naptın, güya aklın başına geldi.. Kaşlarını çatıp sonraki adımı daha sertçe vurdu yere.. Adımını yere vurmasıyla sendelemesi bir oldu meğer önünde bir basamak varmış, dizi acıdı hafiften.. Offf dedi, daha da sinirlendi.. Bir an minicik bir an kafasını kaldırıp göğe baktı, apartmanların arasından görünen maviye,, bir kez daha söylenesi geldi, bu sefer şehre, her yer bina! göğe
Devamı