Bedenin bilir

-Seni en çok ne geride tutuyor, sen olmaktan yapacağın harikaları yapmaktan ne alıkoyuyor.. Seni ne tutuyor, cevap ver..

Durdu, tam durdu da denemez çenesini hafifçe geriye çekerek, gözlerini büyüttü. Aslında bunları o yapmadı da bedeni yaptı, o sadece duydu, duyduğu beynine ulaştığı anda bir darbe yemişçesine başını geriye çekti, şaşkınlıkla gözleri büyüdü..

Darbenin etkisi bedenine yayılmaya başladı, göğsünde bir yükseliş, bir ısı hissetti. Hafif bir mide bulantısı, ve ellerinde öfke..

Zor soru dedi, sanki bunların hiçbiri olmamış da her gün duyduğu bir soruya cevap veriyormuş gibi. Hıımm zor soru, beni ne geride tutuyor.. Tam bu sırada olanın aslında bir saldırı olmadığını içerden içerden kendine söylüyordu, sakin ol. Kendine söylediği bedenine yayılırken bedeni derin bir nefes istedi, ciğerlere dolan hava bedenini yükseltti. Nefesin getirdiği dik duruşla daha güçlü hissediyordu şimdi; 'bunun altından kalkabilirim!'

Sonra uzun bir konuşma oldu. Konu üzerine epey bir sözcük, epey bir kafa patlatma, epey bir epey..

Akşam evine dönerken kafasına takılan; bu soruların, bu epeylerin, sözcüklerin hiçbiri değil de, soruyu duyduğu anda bedeninin verdiği tepkiydi. Belli ki burada bu soruda bir şey vardı, ona dokunan, kendinin cevap veremediği ama bedeninin tepkisiz kalamadığı, huzursuzlandığı, öyleki kendine sakin ol diyecek kadar yükselmişti..

Aklına geldi bir yerlerden bir bilgi, hep gelirdi böyle anlarda, 'bedeninin verdiği tepkiye uyanık ol. Bedenin bilir. '