hep meraktan..

Bazen içine bir şey düşüyor ama anlatması zor, kelimelere sığması, anlama düşmesi zaman alıyor. Önce kalp biliyor, sonra geri kalanlar.. Önce kalp sonra belki beden belki en son zihin.. Zihnimin bildiği çok şey var, hepimizin, dünya kadar şey biliyoruz. Kendimize ve yaşama dair. Her konuda fikrimiz var. Bakıyorum kendime çocuğum yok mesea benim, ama sorsan dünya fikrim var hatta hiç sıkılmadan anne olan kız kardeşimi kendimce yargılayabiliyorum da. Bunda bir sıkıntı görmüyorum artık. Evet bilmediğim birçok şeye dair birçok şey söyleyebiliyorum, akıl verebiliyorum, yorum yapabiliyorum, baya yaşıyorum da.. Bir açıdan da böyle oluyor. Önce zihne düşüyor. Zihin üzerine okuyor, duyuyor, konuşuyor, tartışıyor. Hatta kendi standartlarına uyduysa yaşamaya başlıyor. Zihin yaşamaya başladığında hiç unutmuyorum ve çok hoşuma gidiyor bu örnek; bir türk filmindeki o adam geliyor aklıma. Tüm halkların kardeşliğini ve eşitliğini savunup, bunun için sanırım hayatını tehlikeye atıyor, saatlerc...

Adamın biri bir gün bir guruyu ziyarete gitmeye karar vermiş.   Ona akıl danışmak için çıkmış yola, varmış guruya. Gurum demiş.. Ben şöforum, bütün gün direksiyon başındayım. Sürekli trafikte sağını solunu bilmeyen insanların arasındayım, valla artık çok yoruldum. Bu nasıl hayat bilemedim, sürekli bir sinir halindeyim. Bütün bu kötü şöförleri parasıyla almışım da  etrafa dağıtmışım gibi, bana çalışıyorlar. Neredeysem önüme çıkıyorlar bıktım artık. Sen hayattan bahsediyorsun, başka türlü yaşanabileceğinden. Söyler misin ben ne yapacağım? Guru demiş ki sen yarın yine çık yoluna. Bin arabana her zamanki gibi vur yola. Bu kez aklında birşey olsun, bu kez karşına gelen tüm tecrübesiz şöförler senin üzerine geldiklerinde bunun bir oyun olduğunu hatırla ve onlarla sinirlerini ayağa kaldırmadan oynamaya başla.. Bu hikaye yanlış hatırlamıyorsam Oshonun bir kiitabındaydı, o böyle yazmamıştı ben biraz hikaye havası kattım. Bu oyun benim de sevdiğim bir oyun.. Dün ökü...

Yüreğimin üzerinde nerden gelip nereye gittiğini bilemediğim bir öküz oturuyor. Anlamı olmayan bir sıkıntı derin nefesler aldırıyor, normal normal veremeyip iç çekişlerle boşalıyor. Tanrım ne oluyor? Neden böyle hissediyorum, hangi düşünce var bunun peşinde? Nerede kaybettim kendimi?? Neden sıkılıyorum, hayırr sıkılamam hep çok iyi hissetmeliyim.. İçimin hemşiresi ben iyileşeyim iyi hissedeyim, hep iyi hissedeyim istiyor. Ben böyle sıkkın olunca alıyor eline sazı başlıyor araştırmaya. Hani üşütürsün de yav ben durduk yere ne diye üşüttüm ki geçen şurada ceyranda kalmıştım ondan mıydı, gece üzerimi mi iyi örtmediydim bundan mıydı? niyeydi niyeydi diye anlamsızca arayıp bulmaya çalışırsın ya. Benim hemşire de öyle beyhude bir arayış içinde.. Arabanın içinde ben varım, yanımda hemşire, kocaman bir kaban var arka koltukta, yanında da bir sis bulutu bilinmeze doğru..  Bir keresinde bir arkadaşım bana küsüp gitmişti, ben çok kez başka başka insanlara küsüp gitmiştim. Arkadaş...

bilsen de 3 saniye sonra öleceğini farkı var mı 3 saniye yahut 3 sene  hadi diyelim ki 30  farkı var mı  var mı başka çaresi biliyorsun ve ölüyorsun işte.. bile bile ölüyorsun  o halde bilerek yaşa öleceğini..  ve ne ölümü ne de yaşamı anlamaya çalışmadan yaşa  çünkü aklın alamayacağı derece saçma yaşamak,  bilerek öleceğini  aklın asla alamayacağı kadar  aklın asla aklındansa  yüreğinle yaşa kelimesiz, ezbersiz,  yol yordam bilmeden, tam içinden; gerçek memleketinden

Şimdilerde hep bir challenge durumu var sosyal medyada, yeni de çıkmadı. Tam emin değilim sanırım buz kovasıyla başladı. Birşeye dikkat çekmek için biri kafasından aşağı bir kova buz döktü. Sonra bu bence, dünya çapında birlikte olma halini destekleyen tarafı parantez arasında, çok eğlenceli geldi herkese ve yayıldıkça yayıldı. Buz olayı bir yere kadar devam etti. Chanllenge kaldı, hayatımızda yer edindi. Benim çevremde dünya kadar challenge var. Bu arada kelime ingilizce ve çelınc diye okunuyor. Türkçede tam karşılığı yok. Tabi tahmin ettin onunla ilgili birşeyler anlatacağım ve sanıyorum netleşecek ne olduğu. Bu yüzden internet tanımını getirmiyorum önüne. Merak edersen bakarsın zaten. Bugün derste bir anda ağzımdan çıktı; yaşam sürekli bir challenge hali.. yani seni bir yere getiriyor başta bu ne yahu diyip şaşırıyorsun, adapte olmakta zorlanıyorsun, ne biliyim dikkatini kaynağını buraya yönlendiriyorsun bir an önce adapte ol ve huzurlu hisset diye. Mesela yeni bir okula ba...